ТАТА

Вось зноў я вярнуўся дадому,

Але не сустрэў мяне тата

I ўжо не патрэбна нiкому

Стаiць самотная хата.

Стаiць сiратлiва таполя,

Што тата калiсьцi садзiў,

Вятры застагналi у полi,

Як толькi я дзверы адкрыў.

Я страцiў паўсвета здаецца,

Пайшоў  ён кудысь ў небыцце,

Жалобна i цяжка на сэрцы –

Так створана наша жыццё.

Не будзем спрачацца з iм болей,

Не будзем вясну сустракаць

I нават не будзем нiколi

Гасцей зазываць, прывiтаць.

Пайшоў ён далёка-далёка,

Пакiнуўшы свет гэты ўраз,

I дзесьце з нябёс, адвысока,

Глядзiць i ахоўвае нас.

Vit