I.
Як многа можа просты гук:
Жыцця апошняе імгненне.
Рук развітальнае даткненне
І няўлоўны сэрца стук…
Ужо ледзь выразная ўсмешка –
У прадонне кінутая сцежка…
І не стрымаць,
І не суцешыць…
Адно – апошняе “даруй” –
Бы на рукі душу – бяру.
Ды не па сцежцы –
Па жыцці –
Мне з гэтай памяццю
Ісці…
(верш на беларускай мове)
Другие произведения автора:
Кровью Господа, тернием, ранами...
Каложа. 4. Нiзала слёзы i словы...
Душа сагрэлася цяплом зiмовым...