Анёлу-ахоунiку (1)

Не назаву нічыё імя,
Хто – тое бачыць Бог, -
Ён апякае мяне штодня
У кожнай з маіх дарог.

Шляхам пакутным іду за ім,
Узбоччу – крыжы, крыжы,
Вугаль і прысак, агонь і дым,
Прывіды, міражы.

Здані кахання, надзеі міраж,
Вернасць – падман, але
Мроіцца за даляглядам наш
Прыстанак у гэтым тле,

Дзе на зямлі ў апошні раз
Існых, з плоці – крыві
Фарбы і гукі абдымуць нас.
Госпадзе, благаславі!

Што ж супынілася ты, душа,
Зліцца з вечнай красой?
...На ручніку – па канцах крыжа –
Непадуладныя, час і іржа! –
Зоры сатканы дзіцячай рукою.


02.06.2001 г. Гродна

 

(верш на беларускай мове)

© «Стихи и Проза России»
Рег.№ 0100857 от 13 февраля 2013 в 00:14


Другие произведения автора:

Каложа. 1. Божа, прымi — такую...

Анёлу-ахоунiку (2)

Господи, мне благ земных не надо...

Рейтинг: 0Голосов: 0508 просмотров

Нет комментариев. Ваш будет первым!