ДОЛГУЙУУ

Поэтический перевод Ольги Софроновой – Суhум на язык народа Саха стихотворения Василия Полятинского "ВОЛНЕНИЕМ СЕРДЦА ДУША ОБНЯТА‘”.

ДОЛГУЙУУ

Күөрэгэй чыычаахпыт

Дьырылас тойуга

Дьиктилээх дорҕоонноох

Ырыалыы кутуллар.

Сарсыарда тумаҥҥа

Күммүт сөтүөлүүр,

Туллукчаан нарыннык

Сапсына көтүөлүүр.

Бу үрдүк халлааҥҥа

Имэҥнээх сулустар

Туһунан түһүлгэ

Төрүттээн эрэллэр.

Көмүстүү кылбайан

Күлүмнүүр сиик таммах,

Инники эрэлим -

Ымыылаах мин ырам.

Бу күөхтүүр халлааҥҥа

Сүрэҕим иэйиитэ

Холууптуу сапсына

Үөһэнэндайар дии.

Дьоһуннаах мин дьолум

Сулустуу сандааран

Күһүҥҥү халлааҥҥа

Күлүмнүү тыктаҕыан!

Мин дьолбун ситэрэн,

Элбэтэн - үксэтэн

Сулустар - кыргыттар

Дьиримнии күлсэллэр.

Эн кэрэ куоласкын

Истэртэн дьоллонон

Бу кэрэ түгэҥҥэ

Махтанным да этэ!

Бу күөлгэ тыллыбыт

Хаар ыраас сибэкки

Кистэлэҥ иэйиитин

Ис куппар иҥэриэм.

Кэрэ да түгэннэр

Ааһаллар түргэнник,

Сыл-хонук быыһыгар

Бүгэннэр сүтэллэр.

Хатыҥым сипсиэрин

Истибэт тоҥ тыаллар

Кыйдыыллар иһирэх

Иэйиилээх кэмнэрбин.

Ааспыт саас абылаҥ

Ситимэ быстыбат,

Көрсүһүү күндүтүн

Кэтэһэ хаалабын.

Мин ырам, тапталым -

Өйбөр хаалыаҕа,

Ис кутум бүтэһик

Эрэлэ буолуоҕа.

Тапталтан тыллыбыт

Чэчикпит бэйэтэ

Бу күнү киэргэтэ

Тыллыаҕа күннэтэ.

Василий Полятинский нууччалыы хоһоонун сахалыы Суһум тылбааһа

Ньурба куорат

10.09.22 с.

© Свидетельство о публикации №122091003613

ВОЛНЕНИЕМ СЕРДЦА ДУША ОБНЯТА‘

Негромкая песня, минорные ноты,

Соловушка нежною трелью поёт.

В тумане рассветном купается солнце,

И горлинки сказочной быстрый полёт.

Высокое небо и звёзд хороводы,

Как чувственный танец серебряных рос.

А вера, надежда — извечной дорогой,

Идут в потаённости сладостных грёз.

Сердечная нежность, голубкой летящей,

В безбрежном просторе лазурных небес.

Пронзительным счастьем, звездой восходящей,

В осеннем созвездии милых принцесс.

Безмерная радость услышать твой голос,

На время короткое, даром благим.

Как в озере дивном распустится лотос,

И будет душою смущённой храним.

Уходят мгновения в даль безвозвратно,

И ветер уносит тот шёпот берёз.

Весною ушедшей, как нить Ариадны,

Струится мерцанием чаяний встреч.

А в памяти нашей останется после,

Прекрасное чувство — любовь и мечта.

Ромашки, как солнышки белые в поле,

Волнением сердца душа обнята’.

Василий Полятинский

23:20 07.09.22 – 00:05/18:35 -  20:30 08.09.22

© Свидетельство о публикации №122090804678

Другие произведения автора:

МЕЧТА

КОЛОКОЛЬЧИК ХРУСТАЛЬНЫЙ

О ЧЁМ МЕЧТАЕШЬ, ДУМАЕШЬ О ЧЁМ…